Mnie film bardzo poruszył, szczególnie sceny gwałtu i to co działo się później, reakcja otoczenia. Wydaj mi się , że bohaterce nie chodziło o zemstą, a o wyleczenie ran chociaż chyba sama do pewnego momentu nie wiedziała. Zakończenie bardzo rozczarowujące. Zgadzam się, że brakuje domknięcia, to trochę spłyciło całą historię.

Dokładnie - domknięcie było zdecydowanie potrzebne. Co do zemsty i leczenia rad - produkcja trochę błądzi raz sugerując nam bardziej chęć leczenia ran a raz pragnienie zemsty i to jest po prostu niekonsekwencja która doprowadza do takiego ogólnego wrażenia.

Ran*

Może racja, rzeczywiście w pewnym momencie trochę się pogubiłam w fabule. Odebrałam to tak, że do pewnego momentu bohaterka chciała zemsty, albo tak jej się wydawało,ale okazało się, że ważniejsze jest poradzić sobie ze swoimi emocjami z tym jaki wpływ przeszłość ma na jej życie. Mozo trochę doszukuję się czegoś czego w filmie nie było. W każdym razie ja nie miałam żadnych oczekiwań wobec filmu, włączyłam go przypadkiem i jestem miło zaskoczona.

Produkcja nie błądzi nie mogąc się zdecydować. Właśnie tak to wygląda w realnym życiu. Ofiara nie może się zdecydować czy wracać do tego zdarzenia kiedy niby pozornie już się otrrzasnęła z traumy czy wrócić, przejść przez to raz jeszcze dosłownie i ukarać sprawców. Ten proces zawieszenia i zmiany zdania jeśli nie będzie wsparcia przyjaciół, slozb, otoczenia może trwać latami tak jak pokazano w filmie.

Moim zdaniem błądzi. Nie twierdze, że nie jest tak, że bohaterka ma rozterkę i nie potrafi się zdecydować bo rzeczywiście tak jest. Ale produkcja nie pokazała tego w dostatecznie zdecydowany sposób.
Ani sytuacji w której się bohaterkę ma rozterkę jaką postawę przyjąć ani sytuacji w której jej emocje ukierunkowane są w jedna lub druga stronę.

Nie zapominajmy ze jest to kino amerykańskie a nie np skandynawkie gdzie jest inna głębia. Starali się. Chociażby scena w taxi, bulwersacja z niczego. Ogólnie przekaz jest, niby wszystko jest ale faktycznie słabo zaakcentowane.

Dokładnie o tym mowie. O pewnym akcencie którego tu zabrakło. Moim zdaniem nie możemy używać argumentu, że to jest kino amerykańskie a nie skandynawskie. Amerykanie też robią przepiękne filmy z niesamowitą głębią. Tu wyszło to samo co mogło wyjść w kinie z każdego kraju. Niekonsekwencja i jak sama trafnie zauważyłaś - brak zaakcentowania drogi, którą chcieli pójść.

Zgadzam się że brakuje zakończenia. Trochę dziwne, że nagrywała rozmowę ze swoim gwałcicielem i nie użyła tego później. Nie wiem też co się stało z tym gościem po ujawnieniu całej prawdy. Ogólnie całość nie wiadomo czy traktować jako dramat czy jako powieść obyczajową. Momentami gdy bohaterka zwraca się bezpośrednio do widza trochę komediowo to wygląda. Nie mniej film porusza ciężkie i aktualne tematy. Gwałt w szkole średniej na imprezie.

Mnie się wydaje, że użyła , stad końcowa zadyma.

Zgadzam się. Mila Kunis fajna, tematyka mocna i potencjalnie poruszająca, ale potencjał niewykorzystany. Film jest letni, mimo że mógłby wzbudzać silne emocje, a scena gwałtu miała jakoby być bulwersująca; film gubi się w narracji, którą bohaterka musi ratować komentarzem zza kamery, tak jakby orawie 2h filmu nie wystarczyło, by w zadowalający sposób pokazac Jej motywacje, emocje, rozterki i traumy.

Plus to, o czym już tu było napisane, odhaczanie kolejnych punktów scenariusza, ale w jakiś taki mechaniczny sposób, jakby kucharz bez smaku krok po kroku pichcił coś z czyjegoś przepisu - w efekcie wyszło średnie danie, bezsmakowa papka, której nawet soli brakuje, bo łez słonych zabrakło :)

Moim zdaniem to celowy zabieg a nie zbłądzenie

Ja polecam sięgnąć po oryginał ksiązkowy, film co prawda dopiero przede mną, ale na pewno mozliwość głębokie zajrzenia do myśli o przeżyć Ani dużo wyjaśnia z jej reakcji i sposobie przepracowania traumy, literacko historia wstrząsająca