hej kochani !

dziś obserwujemy zycia ogarnięte ciężkim niepokojem oraz zanikające więzi międzyludzkie(o dziwo-w atmosferze pomocy, altruizmu).
bohater bowiem potrafi pomoc każdemu z wykluczeniem samego siebie.
ciekawy socjologicznie jest sam koncept jego audycji: radiowiec jawi się jako jedna ze stron rozmowy poniekąd prywatnej, a na pewno intymnej. paradoksalnie jednak dialog aktywnie współtworzą tysiące słuchaczy. mimo ze trudne i osobiste problemy dzwoniących rozwiązuje jedynie prowadzący, zaangażowane jest również całe społeczeństwo. łatwo tak stać się bohaterem- snując swą opowieść, w której kreując się na tajemniczego outsidera, rzekomo ratuje się kobietę w potrzebie.
radio staje tu w roli boga kontrolującego ludzka egzystencje - wytycza również moralność: postępujesz dobrze/źle, jestem tu z Tobą, wiem, ze nie śpisz , mów do mnie. módl się

myśle, ze taka formę radia umożliwia umiejetność słuchania prowadzącego oraz , przede wszystkim, możliwość przedstawienia marzeń, lęków i zabłyśnięcia na antenie. sama nieangażująca forma oczyszczającej towarzyskiej gatki z (nie)znajomym (lecz opatrznością-celebryta), staje się substytutem terapii, lekarza

samo zawieszenie obrazu w onirycznej atmosferze wśród pomieszczeń odizolowanych od reszty społeczeństwa zaznacza jak wszechpanujacy niepokoj przeistacza sie w totalna alienację, oderwanie od rzeczywistości, rozdmuchanie w powietrzu. czyste piękno ujęć rozedrganych w rytmie jazzu kontrastuje z życiem rozplaczliwym i frustrującym na kazdym poziomie.

jeśli chodzi o głównego bohatera, podejrzewam, ze towarzyszący mu kobiecy głos jest schizofrenicznym marzeniem, fantazmatem, potrzeba. mężczyzna jest zmęczony, zniszczony moralnie i rozklekotany. czuć to bardzo przenikliwie

dobranoc, tej nocy śnijcie
ps: muza doskonała